Słoneczka – Miejskie Przedszkole nr 9

Drodzy Rodzice w związku z zawieszeniem zajęć dydaktyczno – wychowawczych udostępniamy adresy e-mailowe nauczycieli w celu umożliwienia kontaktu, konsultacji.

bbarzyk@wesolarodzinka9.pl – p. Beata

Zapraszamy Słoneczka i Rodziców na uroczystość zakończenia edukacji przedszkolnej do przedszkola w dniu 18.06.2020 r. tj. w czwartek na godzinę 16.00.

Witajcie Słoneczka w nowym tygodniu. Zbliżamy się wielkimi krokami do wakacji. Oto działania na ten tydzień.

Jak spędzamy wakacje – porozmawiaj proszę z dzieckiem na podany temat, jakimi środkami transportu podróżujemy podczas wakacji.

Pakujemy plecak – działania w kartach pracy: 6- latki str. 74-75, 5 – latki 54- 55.

Tak czy nie – zasady bezpiecznych wakacji – porozmawiajcie na temat zasad bezpieczeństwa podczas wakacji. Poproście dziecko by oceniło prawdziwość poniższych zdań.

Propozycje zdań:

Skórę smarujemy kremem z filtrem. Tak czy nie?

Na górskie szlaki wybieramy się w klapkach. Tak czy nie?

Na wycieczkę łodzią lub kajakiem zakładamy kapok. Tak czy nie?

Możemy zostawić bagaż bez opieki w dowolnym miejscu. Tak czy nie?

W czasie burzy chronimy się pod drzewem. Tak czy nie?

Kąpiemy się tylko na wydzielonych, strzeżonych kąpieliskach? Tak czy nie?

Odmawiamy, gdy nieznajoma osoba chce nas czymś poczęstować. Tak czy nie?

Gdy jest bardzo gorąco, wchodzimy szybko do zimnej wody? Tak czy nie?

W górach chodzimy tylko po wyznaczonych szlakach. Tak czy nie?

W słoneczny dzień nosimy nakrycie głowy. Tak czy nie?

Do jazdy na rowerze zakładamy kask. Tak czy nie?

W upalne dni pijemy dużo wody. Tak czy nie?

Po pikniku w lesie zostawiamy śmieci na trawie. Tak czy nie?

Latarnia – rozmowa na podstawie tekstu opowiadania W. Widłaka, wdrażanie do uważnego słuchania.

Rodzic czyta opowiadanie.

Latarnia

Dzień dobry, nazywam się Wesoły Ryjek. Dziś rano tata powiedział:

– Ryjku, wybierzemy się na latarnię morską.

A przynajmniej tak to zrozumiałem.

– Nie wiedziałem, tato, że są specjalne morskie latarki – powiedziałem. – A po co? A są jakieś specjalne górskie? Albo jeziorskie… jeziorne… jeziorowe? W czym się różnią? Czy mają…

Miałem bardzo wiele pytań, ale tata zamachnął rękami tak jak wtedy, kiedy obok nas latała osa.

– Ryjku, to nie latarka, tylko latarnia – powiedział. – Latarnia morska jest duża i trzeba się na nią wdrapać. Zresztą sam zobaczysz.

No więc zapytałem jeszcze tylko, czy możemy zabrać ze sobą mojego żółwia przytulankę, żeby on też zobaczył tę duża latarnię, na którą trzeba się wdrapać. Tata się zgodził i więcej już o nic nie pytałem, choć byłem bardzo ciekaw.

Do latarni trzeba było dojechać, a potem dojść przez las, a potem trochę się wdrapywać pod górkę.

– Tato, daleko jeszcze? – zapytałem. – Bo mój żółw już by chciał dojść.

– Powiedz żółwiowi, że już całkiem blisko – powiedział tata, a ja się zdziwiłem, bo oprócz drzew nie widziałem przed sobą nic dużego, na co można by się wdrapać. Wtedy przed nami nagle się coś pojawiło. Jakby dom z cegły, tylko okrągły.

– Spójrz w górę – powiedział tata.

Spojrzałem. Latarnia była rzeczywiście wielka. Wyglądała trochę jak ogromny komin, a trochę jak wieża na zamku, który kiedyś zwiedzaliśmy.

– A gdzie ta latarnia ma żarówkę? – zapytałem.

I wtedy właśnie się okazało, że do żarówki trzeba się wdrapać na górę. Szliśmy i szliśmy po schodach, które ciągle się kręciły i nie mogły przestać, aż mnie też się zaczęło kręcić w głowie. Na szczęście tata wziął mnie wtedy na ręce i wszystko się odkręciło, tak jak trzeba. Tak to już jest z moim tatą.

A na górze sam nie wiem, co było ciekawsze – wielka żarówka (co prawda zgaszona, bo był dzień), czy widok z malutkich okienek.

– Widzisz morze, Ryjku? – pytał tata. – A drzewa? Jest ich też całe morze. A tam gdzieś, w tamtą stronę, jest nasz dom.

– Dom! – zawołałem. – Ojej, domu nie widzę.

Dziś dowiedziałem się, po co budowano latarnie morskie. Po to, żeby każdy – nawet z daleka i nawet w najgorszą burzę – mógł trafić do domu. I wiecie, co? To działa. Nie wiem dokładnie jak, ale w każdym razie my też trafiliśmy do naszego domu!

Źródło: Wojciech Widłak, „Latarnia” [w:] „Wesoły Ryjek i lato”, Media Rodzina, Poznań 2017

Nauczyciel zadaje pytania sprawdzające rozumienie treści: Gdzie Wesoły Ryjek wypoczywał z tatą? Dokąd tata zabrał Wesołego Ryjka? Do czego służą latarnie morskie? Co się znajduje na samym szczycie latarni? Czy ktoś kiedyś wdrapał się na sam szczyt latarni? Co było widać przez małe okienka?

Przydatne informacje:

Latarnie morskie to znaki nawigacyjne, wskazujące drogę. Wyglądają jak wysokie wieże z małymi okienkami. Budowane są na brzegach mórz i bardzo dużych jezior. Wysyłają sygnały świetlne, a w czasie gęstej mgły, gdy światło jest mało widoczne – również sygnały dźwiękowe. Obecnie większość latarni jest zautomatyzowana, ale dawniej mieszkali w nich latarnicy, którzy o zmroku zapalali lampy latarni. W odległych czasach, kiedy nie było jeszcze latarni, na skalnych brzegach mórz rozpalano wielkie ogniska. Najwyższa polska latarnia znajduje się w Świnoujściu. Jest zbudowana z cegły. Na jej szczyt prowadzi aż 308 schodków.

Propozycja pracy plastycznej:

Latarnia morska – konstruowanie latarni z papierowych kubeczków i małych pudełek.

Dzieci wykonują modele latarni morskich, sklejając ze sobą pudełka, rolki i papierowe kubeczki. Zwracają uwagę na to, aby najniżej były największe elementy, a wyżej – coraz mniejsze. Całość malują na biało. Gdy farba wyschnie, dorysowują czarnym flamastrem okna, drzwi i inne drobne elementy.

Znajdź obrazek – ćwiczenia w zakresie analizy sylabowej, wykonanie zadań w „Kartach pracy”- str.76-77 (6-latki).

Ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej – karty pracy 5-latka str. 56

Odcienie morza – mieszanie kolorów i rozcieranie plasteliny, zabawa doskonaląca siłę i sprawność dłoni, utrwalanie prawidłowego kierunku pisania.

Potrzebna będzie plastelina w kolorach: niebieskim, białym, fioletowym i zielonym. Dziecko ugniata jedną kulkę z niebieskiej plasteliny oraz po jednej kulce z połączenia niebieskiej z każdym z pozostałych kolorów. Za każdym razem więcej jest niebieskiej plasteliny a dodatek drugiego koloru jest niewielki. Zwraca uwagę na konieczność starannego wymieszania kolorów. Gdy kulki są gotowe, dziecko porównuje ich odcienie. Następnie rozciera każdą kulkę na kawałku tektury. Za każdym razem kieruje ruch od lewej do prawej strony. Różne kolory niebieskiego łączą się i nachodzą na siebie. Gdy plastelina jest równomiernie roztarta na całej tekturce i pokrywa ją cienką warstwą, dziecko rysuje w niej fale za pomocą wykałaczki, pamiętając o rysowaniu od lewej do prawej strony.

Zadania w kartach pracy : 5 – latki str. 57- 58, 6- latki str. 80-81

Gratuluję, wytrwale pracowaliście przez cały rok szkolny, już rozstania nadszedł czas, zasłużyliście na wakacyjny odpoczynek.

Życzę Wam i Waszym Rodzicom cudownych, bezpiecznych wakacji. Wam kochane Słoneczka samych sukcesów na nowej drodze zdobywania wiedzy w szkole. Odwiedzajcie nas i chwalcie się Waszymi sukcesami.

Słoneczka witajcie w czwartek 18.06.2020 r.

Policz na jednym wdechu – ćwiczenia oddechowe.

Rodzic prosi, aby dziecko wzięło głęboki oddech i policzyło na jednym wdechu od 1 do 10. Po chwili znów bierze głęboki oddech i liczy na jednym wdechu od 10 do 1.

Gospodarstwo Pana Janka – zabawa dydaktyczna, poszerzanie zasobu słownictwa.

Rodzic poleca dziecku wycięcie zwierząt z „Wyprawki” i ułożenie parami młodych osobników z dorosłymi. Opisuje je i nazywa przedstawione na nich zwierzęta dorosłe i młode: pies – szczenię, owca – jagnię, indyk – indyczę, koza – koźlę, kot – kocię, krowa – cielę, gęś – gąsiątko, świnia – prosię. Podaje też nazwy innych zwierząt i ich młodych, np. koń – źrebię, kaczka – kaczątko.

Zabawy matematyczne – 6 – latki str. 72-73, 5- latki str. 50- 51.

Działania na piątek dla Słoneczek

Ćwiczenia gimnastyczne – potrzebny będzie woreczek wypełniony ryżem, grochem itp. lub gąbka kąpielowa

Zestaw „W zagrodzie”

Koci grzbiet – ćwiczenia mięśni grzbietu.

Dzieci w klęku podpartym opuszczają głowę i robią głęboki wdech, wypychając kręgosłup do góry. Wytrzymują kilka sekund, następnie unoszę głowę ku sufitowi i wyginają kręgosłup do dołu. Wytrzymują kilka sekund. Ćwiczenie powtarzamy 5 razy.

Mały piesek – zabawa z elementem rzutu.

Każde dziecko dostaje woreczek, w pozycji klęku podpartego rzuca worek jedną ręką przed siebie, przemieszcza się do worka nie zmieniając pozycji i rzuca go dalej.

Hop w zagrodzie – zabawa z elementem skoku.

Dzieci kładą swoje woreczki w dowolnym miejscu na podłodze, następnie przemieszczają się po domu i przeskakują przeszkody, starając się przeskoczyć jak najwięcej z nich.

Na prawo, na lewo – ćwiczenia mięśni szyi.

Dzieci w siadzie skrzyżnym prostują plecy, kładą woreczek na głowie i zrzucają go z głowy, przechylając ją zgodnie z poleceniem nauczyciela: na prawo, na lewo, do przodu, do tyłu itd. Plecy pozostają cały czas nieruchomo.

Zwinięty w kłębuszek – ćwiczenia rozciągające.

Dzieci w siadzie skrzyżnym, kładą woreczek przed sobą na podłodze, po czym próbują zwinąć się w kłębek tak, aby czołem dotknąć do leżącego woreczka.

W górę i w dół – ćwiczenie wyciszające.

Dzieci kładą się na plecach, nogi lekko rozstawione, ręce leżą rozłożone swobodnie za głową, woreczek leży na brzuchu. Dzieci z zamkniętymi oczami oddychają powoli i głęboko, unosząc woreczek w górę.

Witajcie Słoneczka 🙂

Tematyka tygodnia: Zwierzęta na wsi i w domu.

Cele:

budowanie wrażliwości na potrzeby zwierząt
wdrażanie do uważnego słuchania i koncentracji uwagi
wzbogacanie zasobu słownictwa i wiedzy o świecie
rozwijanie umiejętności tworzenia wyrazów z sylab, czytania
rozwijanie myślenia przyczynowo- skutkowego

Rolnik – kto to taki? – pogadanka na temat pracy rolnika. Rodzic pyta, czym zajmuje się rolnik. Dziecko swobodnie opowiada o wszystkim, co wie na temat jego codziennej pracy, obowiązków, pojazdów i narzędzi, których używa, czy praca rolnika jest ważna i czego nie byłoby bez rolników. Przydatne informacje: Rolnik, to osoba, która uprawia ziemię. Przygotowuje ziemię do sadzenia, wysiewa nasiona, dogląda wzrostu roślin, pielęgnuje i zabezpiecza rośliny przed szkodnikami, zbiera plony i je sprzedaje. Praca rolnika jest ciężka, uzależniona od pory roku i od pogody. Rolnik musi wiedzieć, jaką ma glebę i co w niej najlepiej wyrośnie, jakich użyć nawozów i jakich maszyn do określonej uprawy. Rolnik korzysta w swojej pracy z różnych maszyn i pojazdów, takich jak ciągnik, kombajn, siewnik, sadzarka, rozrzutnik do obornika, brona do spulchniania ziemi. Rolnicy dbają o to, aby ludzie mieli co jeść. Bez ich pracy nie byłoby chleba, ciasta, pizzy, frytek, surówek i sałatek, makaronu, warzyw do zupy, popcornu, cukru, sezamków, oleju i oliwy, ketchupu i sosu pomidorowego. Rolnicy bardzo często oprócz uprawy ziemi hodują także zwierzęta. W swoich gospodarstwach mogą hodować kury, krowy, konie, świnie, kaczki, indyki, króliki. Ponieważ zwierzętami trzeba zajmować się codziennie, rolnicy nie mają wolnej soboty ani niedzieli, najwięcej pracy mają latem czyli w wakacje, bo wtedy dojrzewają plony.

Zobaczcie proszę krótkie filmy, a potem wykonajcie zadania z kart pracy str. 66 i 67 ( 6- latki), 5 – latki str. 52.

https://www.youtube.com/watch?v=ywS5YL9m6pI

https://www.youtube.com/watch?v=osAR2QTZfs8

Działania na środę dla Słoneczek:

Litery – utrwalenie poznanych liter. Dzieci obrysowują na kartce swoją dłoń. Na czubku każdego palca zapisują dowolną literę. Następnie próbują wymyślić zwierzęta, których nazwy rozpoczynają się tymi literami. Jeśli znajdą takie zwierzęta, rysują je obok dłoni.

Gdzie mieszkają zwierzęta gospodarskie? – pogadanka z elementem zabawy ortofonicznej i ćwiczeń słowotwórczych. Opisując zwierzęta, rodzic zachęca dziecko do słowotwórczego wysiłku i podawania nazw pomieszczeń dla zwierząt. Prosi też o naśladowanie ich głosów. W miarę możliwości pokazuje zdjęcia zwierząt i budynków gospodarskich. Przykładowe opisy: Mieszkaniem konia jest stajnia. Ma tam miękkie siano do jedzenia i wodę do picia. Krowa mieszka w oborze. Śpi i odpoczywa na sianie. Żeby mogła najeść się świeżej trawy, gospodarz prowadzi ją na pastwisko. Świnia mieszka w chlewiku, czyli niskim, murowanym domku z małym okienkiem. Jedzenie dostaje w korycie. Je wszystko i dużo. Mówi się, że jest wszystkożerna. Kury, kaczki, gęsi i indyki też mają swoje domki. Kury mieszkają w kurniku. Lubią dziobać ziarno i grzebać pazurami w ziemi. Kaczki mieszkają w kaczniku. Lubią pływać w stawie, w czym pomaga im błona między palcami. Jedzą ziarno, otręby i ziemniaki. A jak nazywa się miejsce, w którym gospodarz trzyma swoje indyki i gęsi? (indycznik i gęśnik). Owce mieszkają w owczarni, dużym murowanym domu, w którym mieści się kilkadziesiąt lub nawet kilkaset zwierząt, ale najbardziej lubią paść się na łąkach, skubać świeżą trawę i pić dużo wody. Mieszkaniem kozy jest… koziarnia. Kozy lubią skubać trawę, ale nieopatrznie mogą zjeść prawie wszystko, nawet ścierkę. Króliki to małe, futrzane zwierzątka mieszkające w klatce na podwórku. Ich ulubione przysmaki to marchewki i kapusta. Pszczoły mieszkają w ulu.

Zadania dla 6- latków: karty pracy str. 68,69, 5- latki str. 48-49.

Zadania Kuby

Prace Kubusia

Prace Michała

Witajcie Słoneczka w piątek 05.06.2020 r.

Co jest w środku? – zajęcie ćwiczące koncentrację uwagi i skupienie, rozpoznawanie przedmiotu dotykiem.

W worku, torbie zakupowej zgromadźcie przedmioty związane ze sportem: piłka pingpongowa, okulary do pływania, lotka do gry w badmintona, gwizdek itp. Dziecko z zasłoniętymi oczami , sięga ręką do worka, wyciąga przedmiot i po dotyku odgaduje co to jest?

Co to jest fair play w sporcie? Do rozmowy na ten temat może wprowadzi Was ten filmik:

https://www.youtube.com/watch?v=aX-ocGoTDBo

Teraz czas na zabawy matematyczne z kodowaniem, rozwijające umiejętność dodawania i odejmowania..

6- latki str. 56-57

Ćwiczenia percepcji wzrokowej – 5 – latki karty pracy str.40-41.

Sportowcy na całym świecie co cztery lata biorą udział w igrzyskach olimpijskich. Czy potraficie wyobrazić sobie, że wśród zwierząt też mogą być prawdziwi mistrzowie sportu. Zachęcam Was do obejrzenia filmu ,,Letnie igrzyska zwierząt”:

https://www.youtube.com/watch?v=im3KioteY_U

Jak zobaczycie film to może narysujecie to zwierzątko, które Waszym zdaniem zasługuje na olimpijski złoty medal.

Do zobaczenia w poniedziałek.

Na dzień dobry w czwartek 04.06.2020:

Leżąca ósemka – zabawa ruchowa.

Rodzic układa na podłodze dużą ósemkę ze sznurka. Dziecko chodzi po linie zgodnie z kierunkiem pisania ósemki.

Zabawy czytelnicze dla dzieci 6- letnich karty pracy str. 54-55.

Ćwiczenia graficzne oraz percepcji wzrokowej dla dzieci 5- letnich karty pracy str.38-39.

Na koniec zapraszam Was do ćwiczeń gimnastycznych:

https://www.youtube.com/watch?v=xrRsUL9HVj8

https://www.youtube.com/watch?v=FhGvyW-jUbE&list=RDFhGvyW-jUbE&start_radio=1

https://www.youtube.com/watch?v=mL4qoRQN3NE

Praca Marka

Prace Michała

Dziś środę mamy do działania zapraszamy. (03.06.2020)

Tematyka tygodnia: Sporty letnie.

Cele tygodnia:

Wdrażanie do dbania o swoje zdrowie, sprawność fizyczną i bezpieczeństwo
Kształcenie umiejętności analizy i syntezy wzrokowo- słuchowej
Rozwijanie umiejętności tworzenia wyrazów z sylab
Kształtowanie umiejętności kodowania
Doskonalenie umiejętności dodawania i odejmowania na konkretach.

Na początek porozmawiajmy o ekwipunku, który zapewnia nam bezpieczeństwo, chroni przed urazami. Bezpieczeństwo jest bardzo ważnym aspektem uprawiania sportu i należy pamiętać o używaniu odpowiedniego sprzętu. Rodzic opowiada o sposobach ochraniania ciała przed urazami. Do jazdy na rolkach, wrotkach, hulajnodze, przydadzą się: kask ochraniający głowę, nakolanniki, nałokietniki. Do jazdy na rowerze i do wspinaczki obowiązkowo trzeba założyć kask. Jeśli chcemy biegać, trzeba pamiętać o dobrych, wygodnych butach. Do gry w piłkę dobrze jest zaopatrzyć się w korki, specjalne buty, które chronią zawodników przed poślizgnięciem się na murawie. Karatecy na swoje treningi zakładają specjalne ochraniacze na nogi i napięstniki.

Połącz sylaby – zabawa dydaktyczna rozwijająca funkcje językowe, karta pracy- 6- latki str. 52. Str oraz str.53

5- latki str 37- ćwiczenia w logicznym myśleniu i spostrzegawczości.

Ząb – dąb – zabawa językowa.

Dziecko określa, na którym miejscu słyszy głoskę „ą” w podanych wyrazach: pąk,

mąka, trąba, gąska, bąk, drąg, prąd, pamiątka, kurczątko. Następnie układa rymy do słów z głoską „ą”, np.: pąk – bąk, trąba – bomba, kurczątko – zwierzątko, ząb – dąb, wąż – mąż.

Dla chętnych dzieci ćwiczenia z literą ,,ą”:

5- latki – karty 65

6- latki – karty pracy str. 88

Na zakończenie poćwiczcie przy piosenkach, które ukryte są pod linkami:

https://www.youtube.com/watch?v=OZTYeTEZ2wA

https://www.youtube.com/watch?v=FZ3pj_ZkldQ

https://www.youtube.com/watch?v=LNouuY9zrKQ

Prace Kuby K.

Prace Marka

Dzień dobry Słoneczka we wtorek 02.06.2020

Na początek taka zabawa:

Wdech i wydech – ćwiczenia oddechowe.

Dziecko głęboko wdycha powietrze nosem, rozkładając ręce na boki i przesuwa je do tyłu. Zatrzymuje powietrze na kilka sekund i wydycha, robiąc skłon, pozwalając przez chwilę zwisać rękom bezwładnie. Ćwiczenie powtarzamy trzy razy.

Dyscypliny sportowe- zabawa pantomimiczna.

Porozmawiajcie proszę o różnych dyscyplinach sportowych.

Przykłady dyscyplin: kolarstwo, tenis, piłka nożna, koszykówka, siatkówka, jeździectwo, kulturystyka, łucznictwo, pływanie, karate, łyżwiarstwo, skok w dal, skok wzwyż, rzut dyskiem, bieg, szermierka, wioślarstwo.

Wybierzcie sobie trzy dyscypliny i naśladujcie za pomocą gestów i ruchów.

Nasz wolny czas- karta pracy.

Spróbujcie odpowiedzieć na pytania: Co to jest wolny czas, jak można go spędzać? Czy sport jest dobrym sposobem na spędzenie wolnego czasu?, Jak się nie powinno spędzać wolnego czasu?.

Zachęcam do zobaczenia filmiku o fladze olimpijskiej:

https://www.youtube.com/watch?v=CdWqXZMxnNA&t=194s

6- latki wykonują karty pracy str.50,51, 5- latki str. 36

Zamierzenia wychowawczo- dydaktyczne na miesiąc czerwiec:

Wdrażanie do dbania o swoje zdrowie, sprawność fizyczną i bezpieczeństwo
Kształtowanie umiejętności analizy i syntezy wzrokowo – ruchowej
Przypomnienie i utrwalanie poznanych liter w toku różnorodnych ćwiczeń
Kształtowanie umiejętności kodowania
Doskonalenie umiejętności dodawania i odejmowania na konkretach
Rozwijanie umiejętności posługiwania się różnymi technikami plastycznymi
Wzbogacanie słownictwa i wiedzy o świecie
Rozwijanie zainteresowań kulinarnych
Rozwijanie umiejętności tworzenia wyrazów z sylab
Rozwijanie myślenia przyczynowo – skutkowego
Ćwiczenia umiejętności matematycznych w zakresie liczenia i porównywania zbiorów
Rozwijanie mechanizmów uczenia się
Budowanie zainteresowania regionami Polski
Kształtowanie twórczej postawy, kreatywności

Kochane Słoneczka – dziś mamy 01 czerwca , szczególny dzień – Dzień Dziecka.

Chciałabym Wam złożyć życzenia osobiście ale nie możemy się jeszcze spotykać więc pozwolę sobie złożyć te życzenia w formie filmiku:

https://www.youtube.com/watch?v=V40mDOBZXHg

Z kolei dzięki temu filmikowi przypomnicie sobie jak wyglądają dzieci z różnych kontynentów świata, choć różnimy się wyglądem, ubiorem czy rodzajami zabaw, to każde dziecko chce być szczęśliwe, kochane przez rodziców, mieć prawo się uczyć i bawić oraz dorastać w pokoju. https://www.youtube.com/watch?v=zl_dYe03Yx0

Ta piosenka zaprasza Was do tańca i śpiewu https://www.youtube.com/watch?v=7K3_mSb1zRQ

A tu propozycja ,,Czekoladowej plastyki”- poproście koniecznie o pomoc rodziców.

https://www.youtube.com/watch?v=MwwsT_dLMxU

Na zakończenie życzę Wam jeszcze radosnego świętowania i wielu niespodzianek, które na pewno dla Was przygotują Wasi Rodzice. A tak w ogóle spędźcie ten dzień tak , jak sami zechcecie. Do zobaczenia we wtorek.

Prace Michała

Prace Kubusia

Dzień dobry Kochani. I mamy kolejny piątek 29.05.2020 r. Dzisiaj zapraszam do takich oto zabaw i działań:

Wymarzony dom – zabawy dramowe. Przygotujcie muzykę relaksacyjną, kocyk.

Dzieci przyjmują wygodną dla siebie pozycję do marzeń. Przy muzyce relaksacyjnej zapraszamy dzieci do zamknięcia oczu i wyobrażenia sobie, że będą kiedyś dorosłe i będą mieszkać w swoim wymarzonym domu. Zachęcamy, aby wyobraziły sobie, jak idą po tym domu. Podczas spaceru zadajemy pytania: Gdzie jesteś? Co tam robisz? Co znajduje się dookoła ciebie? Jakie widzisz przedmioty? Który najbardziej ci się podoba? Co widzisz za oknem? Czy ten widok ci się podoba? Dlaczego? Kto oprócz ciebie jest teraz w tym domu? Kto mieszka z tobą w tym domu? W jakim kolorze są ściany? Jak czujesz się w tym domu? Dlaczego? Czy chcesz tam zostać? Dlaczego?. Można w tej zabawie odwrócić role i rodzic może odbyć wędrówkę po domu marzeń, a dziecko będzie zadawało pytania.

Wyobrażaliście sobie przed chwilą dom swoich marzeń. Teraz macie okazję w twórczym działaniu swoje marzenia zrealizować.

Mój wymarzony dom – tworzenie wymarzonego domu wybranym sposobem – rysowanie, wycinanie, wykorzystanie elementów z kolorowych gazet, technika kolażu itp. Pochwalcie się jak Wam wyszło.

Prace Marka

Prace Julki

Dzień dobry Słoneczka w czwartek 28.05.2020 r.

Zapraszam całą rodzinkę do wykonania żabek z Origami, sposób znajdziecie na: https://www.youtube.com/watch?v=Vlb2udqPx-M

Wykonane żabki mogą Wam posłużyć do zorganizowania wyścigu rodziny Żabek. Ciekawe, która żabka wygra?

Obok domu się spotkamy, bo podwórko wspólne mamy – przeliczanie, dopełnianie zbiorów, dodawanie i odejmowanie.

Zanim zaczniecie pracę w książkach to proszę powtórzcie sobie adres zamieszkania , czy pamiętacie go, jeśli nie to koniecznie się go nauczcie.

Karty pracy 6- latki str.48 i 49, 5- latki str. 35

Po ciężkiej pracy przy biurku chciałabym zaproponować Wam ćwiczenia gimnastyczne, może się Wam spodobają.

https://www.youtube.com/watch?v=2BQCcIjudZ8&t=52s

Prace Marka

Dzień dobry Słoneczka w środę 27.05.2020 r.

Zapraszam do działania, posłuchajcie wiersza:

Kiedy Nowy Rok witamy to miesiące odliczamy:
Styczeń chłodem wszystkich studzi las, zwierzęta oraz ludzi.
Luty mrozem jest podkuty, trzeba nosić ciepłe buty.
Marzec miesza w garncu pogody, czasami jest słońce, czasami chłody.
Kwiecień na drzewach liście rozwija, gdy ciepła wiosna temu sprzyja.
Maj to miesiąc jest wzorowy świat się staje kolorowy.
Czerwiec w ciepłych barwach chodzi, bo wakacji czas nadchodzi.
Lipiec słońcem pięknym nęci, by do ruchu nas zachęcić.
Sierpień kosz owoców wnosi, byśmy wszyscy byli zdrowsi.
Wrzesień – już wakacji minął czas, więc przedszkole wita nas!
Październik w kolorowych liściach hasa i do parku nas zaprasza.
Listopad gubi liście z drzew, wieje wiatr i pada deszcz.
Grudzień wita nas Świętami, a Mikołaj prezentami.

Rodzina miesięcy – utrwalenie nazw miesięcy.

Rodzic pokazuje dziecku etykiety z nazwami miesięcy i cyframi oznaczającymi kolejność ich występowania. Dziecko układa cyfry od 1- 12. Rodzic klaszcze w dłonie liczby od 1 do 12. Zadaniem dziecka jest policzenie, ile było klaśnięć i wybranie etykiety z odpowiednim miesiącem. Wybrane etykiety dziecko układa cyfry i nazwy miesięcy, zachowując odpowiednią kolejność. Po ułożeniu wszystkich miesięcy wymieniają je po kolei – ćwiczenie można powtarzać każdego dnia.

Ćwiczenia z cyklu ,,Czytamy”: 6- latki- karta pracy str. 46-47

Zadanie dla 5- Latków: karta pracy str.34

Dla chętnych dzieci – poznanie litery ,,Ó,ó”- 6-latki str. 87, 5- latki str. 64

Prace Michała

Prace Marka

Kochane Słoneczka dziś Dzień Mamy.

Mam nadzieję, że wszyscy złożyliście swoim Mamusiom życzenia z okazji ich święta i wręczyliście prezenciki, które wykonaliście wczoraj.

Ja też dołączam do życzeń i składam Waszym Mamusiom życzenia zdrowia, szczęścia, wszelkiej pomyślności, a przede wszystkim, pociechy z Was.

Słuchajcie Słoneczka, możecie zrobić mamusi jeszcze jeden prezent, a mianowicie poproście tatusia lub starsze rodzeństwo o pomoc w zrobieniu maseczki ogórkowej, którą nałożycie mamie w sposób delikatny i pozwolicie jej później się zrelaksować i wypocząć. Co wy na to?

Oto przepis na maseczkę:

Składniki – 1 zielony ogórek, jogurt naturalny i sok z cytryny.

Ogórek należy zetrzeć na tarce do miseczki, dodać 2 łyżki jogurtu i 1 łyżkę soku z cytryny.

Dokładnie wymieszać i nakładać na twarz i dekolt. Pamiętajcie, że ubranie mamy trzeba osłonić ręcznikiem. Do dzieła!

Myślę, że takiego prezentu Wasze Mamy jeszcze nie dostały od Was.

Zapraszam do działania:

Dla zdrowego naskórka maseczka z ogórka – ćwiczenia słownikowe, prawidłowe określanie cech za pomocą przymiotników, karta pracy.

Rodzic zaprasza dziecko do rozwiązania zagadki smakowej. Wcześniej na talerzu, pod serwetką ukrył ogórka pokrojonego w kostkę i nabitego na wykałaczki. Dziecko zamyka oczy, a rodzic wkłada do buzi kosteczkę ogórka. Dziecko próbuje odgadnąć co zjadło.

Potem dziecko wypowiada się na temat ogórka, stosując przymiotniki, np. ciemnozielona skórka, jasnozielony w środku, podłużny, smaczny, zdrowy, szklarniowy, gruntowy.

Rodzic przygotuje w koszyczku inne warzywa, owoce. Dziecko wyciąga z przykrytego serwetą koszyczka warzywo lub owoc, np. pomidor. Rodzic zadaje pytanie Czy to jest ogórek?. Zadaniem dziecka jest odpowiedzieć i uzasadnić swoje zdanie, np.: Nie, bo nie jest zielony i nie jest podłużny. Zabawa toczy się do momentu wylosowania ogórka, który powinien być tak ułożony, aby był wyciągnięty jako jeden z ostatnich. Potem wspólnie możecie powymyślać rymy do słowa ,,ogórek”, np. chórek, Kocurek, żurek, wiórek, komórek, murek, nurek, pagórek itd.

Wykonajcie proszę zadania z karty pracy str.44-45- dzieci 6- letnie, 5- latki karta ze str. 32 i w indywidualnym dla siebie tempie ćwiczenia graficzne z teczki karta 13- Kwiaty ,14- Wiosenna łąka- przy rysowaniu kwiatka starajcie się nie odrywać ręki. Można je wykonać do końca tygodnia.

Prace Marka

Tematyka tygodnia: Duże i małe rodziny w akcji.

Cele:

Doskonalenie umiejętności odwzorowania i odtwarzania rysunków obserwowanych rzeczy, figur, znaków itp.,
Doskonalenie umiejętności wykonywania ćw. graficznych
Poznawanie wartości i norm społecznych, których źródłem jest rodzina
Wzbogacenie słownictwa o pojęcia dotyczące środowiska społecznego rodziny.
Kształtowanie umiejętności wykorzystywania czytania w sytuacjach zadaniowych
Kształtowanie biegłości w wykorzystywaniu umiejętności matematycznych w sytuacjach typowych i nietypowych.

Witajcie Słoneczka w poniedziałek 25.05.2020 r.

Porozmawiaj z rodzicem co to jest piknik, czy może byliście na takim pikniku, co się tam zabiera, co się na nim robi?

A teraz proszę , żeby 6- latki wykonały kartę pracy str. 42i 43, 5- latki str. 33

Po wykonanej pracy zapraszam Was do ćwiczeń muzyczno –rytmicznych, które znajdziecie w tym linku:

https://www.youtube.com/watch?v=bzboHM5GUzg

Powtórzcie piosenkę ,,Jesteś mamo skarbem mym”

https://www.youtube.com/watch?v=RvHfN-4Va4g

Posłuchajcie kochane Słoneczka jutro we wtorek obchodzimy Dzień Matki- trzeba dla mamusi przygotować prezent i złożyć życzenia , zaśpiewać piosenkę. W związku z tym w Waszych teczkach 6- latki jest karta pracy nr 42, str.103 ,,Ramka na rodzinne zdjęcie”- powypychajcie papierowe elementy, poproście tatusia, żeby Wam dał fotografię Waszej rodziny lub Twoje zdjęcie , przyklejcie aby pasowało do ramki i ozdóbcie ją wypchanymi elementami.

5 –latki w teczkach mają ,,Kwiatek dla mamy”- karta pracy nr 38, str. 91, poproście o pomoc tatusia, wypchnijcie papierowe elementy , sklejcie w odpowiednim miejscu i ozdóbcie kwiatek.

Myślę, że mamusiom spodoba się Wasza niespodzianka.

Prace Michała

Prace Kubusia

Witam Słoneczka w piątek 22.05.2020 r.

Zapraszam Was dzisiaj do ćwiczeń gimnastycznych, które mieliście okazję ćwiczyć już we wtorek.

https://www.youtube.com/watch?v=FacAJxiIzh4&t=12s

A tu poniżej link do piosenki oraz tekst. Myślę, że się Wam spodoba i zaśpiewacie ją swojej Mamie z okazji jej święta, to już niedługo.

https://www.youtube.com/watch?v=RvHfN-4Va4g&list=PL3mV_PYeVGQ9Fm0PNvgNQEsXNWTvKGjVP&index=2

Jesteś mamo skarbem mym

Kiedy mija noc i dzień nastaje,
Zawsze mówisz mi – witaj kochanie
Po czym tulisz mnie, czule całujesz,
Więc zaśpiewam Ci, to co ja czuję
Proszę otwórz serce swe,
Niech w nie wpadną słowa te,
Które Tobie teraz ja,
Podarować właśnie chcę

Jesteś mamo skarbem mym,
Kocham Ciebie z całych sił
Jesteś wszystkim tym co mam,
Wszystko Tobie jednej dam
* * *
Kiedy mija dzień i noc nastaje,
Mówisz – miłych snów, moje kochanie
Po czym tulisz mnie, czule całujesz,
Więc zaśpiewam Ci, to co ja czuję
Proszę otwórz serce swe,
Niech w nie wpadną słowa te,
Które Tobie teraz…

Prace Marka

Kochane Słoneczka dziś mamy czwartek 21.05.2020 r.

Zapraszam do wysłuchania kolejnej opowieści o niezwykłej mamie czarodziejce.

Jak nasza mama szukała złodzieja

Tam, gdzie byliśmy na wakacjach, rosła w polu samotna, rozłożysta sosna. Lubiliśmy siedzieć w cieniu tej sosny i słuchać, jak mama nam czyta.

Ale któregoś dnia, gdyśmy tam przyszli, pod sosną nie było w ogóle cienia, tylko wszędzie słońce i słońce.

– Nieszczęście – zaszumiała sosna na nasze przywitanie – ssskradziono mi cień! Mój najwspanialszyśśświecie cień! Ratujcie mnie! Szszukajcie, łapcie złodzieja!

Chcieliśmy jak najszybciej biec na pomoc sośnie, ale mama spokojnie siadła sobie pod drzewem i zaczęła wypytywać:

– Kogo podejrzewasz?

– Szszaraki! Przez całą noc harcowały tu jak szalone! Skrzyczałam je, bo nie dawały mi zasnąć. Obraziły się i poszły sobie. Na pewno zabrały ze sobą cień, żeby zrobić mi na złość! Nie mogłam tego zauważyć, bo przecież mój cień widać tylko wtedy, kiedy jest jasno!

– A wczoraj? – pytała mama.

– Dzień był pochmurny, twego cienia też nie mogłaś widzieć. Może przychodził tu ktoś wczoraj i zabrał go!

– Ależ wczoraj nie było nikogo, z wyjątkiem babci Grzelakowej – tej, co sprzedaje serki. Schowała się tu przed deszczem. To musiały zrobić szaraki! – upierała się sosna.

– Zobaczymy – powiedziała nasza mama, podnosząc się z trawy.

– Chodźmy do babci Grzelakowej!

Babcia Grzelakowa była akurat w domu.

– Dzień dobry – powiedziała nasza mama. – Czy moglibyśmy obejrzeć sobie ten wasz duży koszyk do noszenia serów? Chłopcy mają zamiar upleść taki sam i chcielibyśmy się przyjrzeć, jak jest zrobiony.

– A proszę, weźcie go sobie z sionki. Teraz jest już wprawdzie stary i połamany, ale kiedyś był to naprawdę piękny koszyk.

Mieliśmy bardzo niemądre miny, gdy postawiliśmy babciny koszyk na zalanym słońcem podwórku. Cień, który rzucał koszyk, był cieniem rozłożystej sosny!

Odczepiliśmy cień od koszyka i poszliśmy oddać go sośnie. Zanim przymocowaliśmy go z powrotem, minęło tyle czasu, że trzeba było szybko biec na obiad.

– Skąd to wszystko wiedziałaś, mamo? – wypytywaliśmy po drodze. – Skąd wiedziałaś, że cień jest u babci?

– Już dawno zauważyłam, że koszyk babci Grzelakowej jest w wielu miejscach popękany i połamany. Kiedy sosna powiedziała, że babcia ukryła się pod nią przed deszczem, pomyślałam sobie, że może cień zaczepił się o któryś z pękniętych prętów koszyka i babcia zabrała go ze sobą do domu. Jakoś mi się nie chciało wierzyć w te zające, które ukradły cień.

– Ojej! – zawołał nasz starszy brat. – Powinnaś, mamo, pracować w policji i tropić prawdziwych złodziei!

– A dlaczego, mamo – zapytał nasz młodszy brat – powiedziałaś babci nieprawdę, że chcesz zobaczyć koszyk, bo my będziemy pleść taki sam?

– Po pierwsze – odrzekła mama – nie chciałam babci martwić. Gdyby się dowiedziała, że zabrała sośnie cień, byłoby jej przykro. Przecież zrobiła to niechcący. A po drugie – czy to nieprawda, że chcecie zrobić taki sam koszyk dla babci, zamiast tego, który już jest połamany? Wujek na pewno chętnie wam pokaże, jak to się robi!

Źródło: Joanna Papuzińska, „Nasza mama czarodziejka”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1982

Po wysłuchaniu opowiadania przypomnijcie sobie kto to jest detektyw , dlaczego mama była jak detektyw, komu była potrzebna pomoc detektywa i dlaczego?

A teraz popracujcie w książkach:

5- latki str. 71

6- latki str.40 i 41

Na koniec zajęć chciałabym abyście posłuchali piosenki. Mam nadzieję, że zainspiruje ona Was do przemyśleń n/t ,,Jak i w czym mogę pomóc, być pomocny mamie i tacie”, a także do działania. Pomagajcie rodzicom, a swoje działania, jeśli macie ochotę narysujcie i pochwalcie się. Do piątku- pa,pa!

https://www.youtube.com/watch?v=imoS6Wkr04w

Prace Kuby

Prace Marka

Prace Julki

Witajcie Słoneczka w środę 20.05.2020 r.

Na początek posłuchajcie kolejnego opowiadania z książki „Nasza mama czarodziejka”.

Czar dla mamy

Od rana do wieczora gospodarowaliśmy w kuchni, a mama odpoczywała. Były to jej imieniny, a u nas w domu jest taki zwyczaj, że tego dnia mama nie może nawet dotknąć się żadnej roboty.

Usiedliśmy do kolacji przy odświętnie nakrytym stole.

Czekaliśmy na tatę, który znów na kilka dni wyjechał i właśnie dziś wieczorem miał wrócić. Opowiadaliśmy sobie różne historie.

Najwięcej mówił, jak zawsze, nasz najstarszy brat.

Wyczytywał on z gazet wszystko o nowych wynalazkach i maszynach, a potem opowiadał nam to.

– Czy słyszeliście o poduszkowcach? – zapytał.

Nie słyszeliśmy o tym nigdy, więc nasz najstarszy brat opowiedział nam o nowych latających pojazdach, które tak właśnie się nazywają.

Naszej mamie najbardziej podobało się to, że poduszkowce latają nisko nad ziemią, nie tak jak samoloty.

– Wyobrażacie sobie? Toby dopiero było przyjemnie przelecieć się nad samym miastem w taki piękny wieczór jak dzisiejszy! Zobaczyć je z góry, jakby się było gołębiem lub jaskółką! Chciałabym, żeby nam się coś takiego zdarzyło. Nie musiałby to nawet być poduszkowiec, wystarczyłaby zwykła poduszka!

W tej samej chwili, gdy mama wypowiedziała to życzenie, nasz tapczan jęknął, stęknął. Wieko podniosło się. Wyskoczyły z niego po kolei nasze poduszki i zawisły w powietrzu.

– Szalona okazja! – ucieszyła się mama.

– Widać to jakiś prezent imieninowy dla mnie. Siadajmy! Lecz nim wdrapaliśmy się na poduszki, w drzwiach stanął tata. A trzeba powiedzieć, że nasz tata nigdy nie przepadał specjalnie za czarami.

– Co tu się dzieje? – zawołał.

– Co znowu wyrabiacie?

– Wybieramy się na spacer! – krzyknął nasz najmłodszy brat.

– Siadaj z nami!

– O, nie! Macie coraz bardziej szalone pomysły! Co powiedzą ludzie, gdy zobaczą cię, Marysiu, fruwającą nad rynkiem?

Tymczasem z tapczanu wyskoczyła już piąta poduszka i leciała prosto na tatę.

– Nic z tego! – powiedział tata. – Zresztą będzie mi potem dokuczał reumatyzm, jak mnie za bardzo przewieje. Lećcie sobie sami, skoro już musicie.

Cztery nasze poduszki, gdyśmy tylko na nich siedli, wypłynęły przez okno na dwór. Wyminęliśmy krzaki jaśminu, kwitnące w ogródku, i zaczęliśmy wznosić się do góry.

Gdy byliśmy na wysokości czubków topoli, coś nagle zafurczało za nami.

To doganiał nas tatuś na swojej poduszce.

– Niech tam, ja z wami! Przecież dziś imieniny mamy!

I dalej polecieliśmy już wszyscy.

Naokoło była ciemna, ciepła, pachnąca noc. Poszewki i falbanki furkotały na wietrze, tak jakby każda poduszka miała swój motorek.

Tuż, tuż pod nami migotało światełkami nasze miasto. Widać było w mroku domy, dzwonnicę, park, naokoło – pola, a dalej czarne plamy lasów.

– Patrzcie, dopiero teraz widać, że mieszkamy naprawdę w małym miasteczku – powiedziała mama.

– Patrzcie, tymi poduszkami można sterować! – zawołał tata.

– Kiedy rozpinam marynarkę, wiatr stawia większy opór i leci się wolniej. Kiedy zapinam – to szybciej!

Zaczęliśmy wszyscy próbować. W ten sposób okrążyliśmy rynek.

– Uwaga! – krzyknął tata. – Musimy już wracać! Poduszki opadają! Rzeczywiście nasze pojazdy opuszczały się coraz niżej. Ledwo, ledwo udało nam się dojechać na nich do ogródka. Dotykaliśmy nogami ziemi. Potem musieliśmy już wziąć poduszki pod pachę i wejść z nimi po schodach.

– Nic nie szkodzi! – rzekł tata do mamy.

– Uważam, że była to całkiem niezła przejażdżka. Udał ci się, Marysiu, ten czar!

– Kiedy to nie ja czarowałam! – sprzeciwiła się mama. – Ja się nie znam na takich wynalazkach. Całą drogę właśnie zastanawiam się, kto to?

Mama przyjrzała się nam po kolei. – No, który i jak to zrobił? – zapytała, jak wtedy, gdyśmy coś przeskrobali.

– Ja – przyznał się nasz najstarszy brat. – Pamiętacie baloniki, które kupowaliśmy na defiladzie? Te, co same leciały do góry? Wypuściłem z nich gaz i napompowałem nim poduszki. Tylko za bardzo się śpieszyłem, nie zaszyłem dobrze poduszek i dlatego gaz zbyt wcześnie uciekł. Chciałem zdążyć przed powrotem taty, ale mi się nie udało.

– Właśnie, że ci się udało – powiedziała mama. – Nie widzisz, że tata nareszcie przekonał się do naszych czarów?

Po wysłuchaniu opowiadania dziecko mówi, co się wydarzyło, jaką niespodziankę przygotował syn dla mamy, jak cała rodzina spędziła imieniny mamy.

A teraz zapraszam Was do zabawy w podróż poduszkowcem, weźcie sobie poduszeczkę – jaśka. Usiądźcie na poduszce i wyruszamy podziwiać świat z góry. Dziecko wyobraża sobie, co można zobaczyć, latając między domami, nad miastem, nad lasem itp. Gdy odgłos ucichnie, opowiada, gdzie leci i co widzi, np. Lecę wkoło wieżowca, widzę tatę i dziecko, jak grają w warcaby; lecę nad lasem, widzę wystraszonego zajączka; lecę nad chmurami, wyglądają jak zaspy śniegu. Liczba powtórzeń zależy od kreatywności i zaangażowania dziecka.

A teraz popracujcie w książkach:

6 – latki – karta pracy str. 38-39

5 – latki – karta pracy str. 30- 31

Jak już wykonacie zadanie w książkach to zaproście Mamę lub Tatę do wspólnych ćwiczeń, ubierzcie wygodny strój:)

https://www.youtube.com/watch?v=FacAJxiIzh4&t=12s

Dla chętnych dzieci: Zapoznanie z literą ,,ń”.

6 – latki karta pracy str.86

5- latki –karta pracy str.63

Prace Julki

Prace Marka

Witam Was kochane Słoneczka we wtorek 19.05.2020 r.

Zapraszam do pierwszego zadania:

Obrazek nitką malowany – zabawy twórcze.

Potrzebne będą: kłębki wełny i szpulki nici. Przedszkolaki odcinają dowolnie kawałki nici i układają z nich obrazki. Zabawę można przeprowadzić na trzy sposoby.

Wariant I. Dzieci układają obrazki na tle kolorowej kartki, opowiadają, co przedstawiają ich obrazki.

Wariant II. Podkładkę pod obrazek stanowi kawałek papieru ściernego, na którym nitki trzymają się i można obrazek przenosić i pokazywać.

Wariant III. Przedszkolaki smarują klejem ślad pod nitkę na kolorowej kartce (np. cienkim pędzelkiem) i przyklejają nitkę za pomocą szpatułki lekarskiej lub patyczka od lodów, ewentualnie drugim końcem pędzelka.

Zadanie drugie: posłuchajcie opowiadania

Jak nasza mama odczarowała wielkoluda

Pośrodku naszego miasta jest park. Pośrodku parku – zjeżdżalnia, drabinki i boisko do grania w piłkę. Tam zawsze chodzimy się bawić.

Aż tu nie wiadomo skąd zjawił się kiedyś w mieście wielkolud. Od razu zajął cały park dla siebie. Na bramie wywiesił tablicę:

„Nikomu nie wolno tu wchodzić, choćby nie wiem co”.

Całymi dniami wylegiwał się na trawnikach, a wszystkie dzieci musiały bawić się na ulicy.

Któregoś dnia nasz najmłodszy brat rzucił piłkę tak mocno, że przeleciała przez ogrodzenie i wpadła do parku. Wielkolud złapał ją i nie chciał nam oddać. Wróciliśmy do domu z płaczem.

Wtedy nasza mama wpadła w złość.

– No, nie – powiedziała – ja już dłużej tego znosić nie będę!

I poszła do parku.

Wszyscy, nawet dorośli panowie, bali się tego wielkoluda. Ale nasza mama – nie. Podeszła do niego bliziutko i zawołała:

– Nie pozwalam dokuczać małemu dziecku!

A ponieważ zobaczyła, że wielkolud ma kurtkę rozerwaną na plecach, powiedziała jeszcze:

– Taki duży, a wygląda jak obdartus! Jak panu nie wstyd! Proszę zaczekać, wezmę igłę z nitką i zaszyję dziurę!

Bo naszą mamę okropnie denerwuje, kiedy ktoś jest nieporządnie ubrany. Więc posłała nas po igłę i nici, przystawiła do pleców wielkoluda drabinę ogrodniczą i zaczęła mu cerować kurtkę.

Szyła, szyła, aż nagle drabina zachybotała się i nasza mama niechcący ukłuła wielkoluda igłą.

– O, przepraszam – powiedziała, bo wielkolud syknął.

Ale wielkolud syczał dalej. Mama zobaczyła, że przez dziurkę zrobioną igłą powietrze ucieka z niego jak z przedziurawionej opony. Kurczył się i kurczył, a po pięciu minutach stał się zwyczajnym chłopakiem – mniej więcej takim jak ja.

– Bardzo dziękuję! – powiedział do mamy.

– Pani mnie odczarowała! Ja byłem bardzo zarozumiałym chłopcem i ciągle chodziłem nadęty. Zdawało mi się, że jestem najmądrzejszy, najpiękniejszy i najważniejszy na świecie. Od tego nadymania robiłem się coraz większy i większy, aż w końcu stałem się wielkoludem. Z początku podobało mi się to nawet, bo byłem największy i najsilniejszy. Ale co z tego? Nikt mnie nie lubił, nikt nie chciał się ze mną bawić. Teraz wiem, że lepiej być zwyczajnym chłopcem i nie nadymać się. Mogę wrócić do domu. Do widzenia! A tutaj jest piłeczka!

I znów w naszym mieście stało się wesoło i bezpiecznie jak zawsze. Znów mogliśmy spędzać całe dnie w parku. Ale od tej pory nasza mama boi się, żeby któreś z nas nie zamieniło się w wielkoluda.

Dlatego ma zawsze naszykowaną miseczkę z mydłem i słomką do puszczania baniek. Gdy tylko któryś z nas zacznie sobie myśleć, że jest „naj… naj… naj…” i nadymać się – mama daje mu słomkę mania i mówi:

– Masz, popuszczaj sobie trochę baniek mydlanych. To ci dobrze zrobi, wydmuchasz z siebie całą zarozumiałość. Bo zdaje mi się, że jesteś za bardzo nadęty!

Źródło: Joanna Papuzińska, „Nasza mama czarodziejka”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1982

Po wysłuchaniu opowiadania dziecko opowiada, co się wydarzyło, kim był wielkolud, dlaczego stał się wielkoludem, jak mama go odczarowała, co to znaczy być zarozumiałym, jaki mama miała sposób, aby jej dzieci nie stały się zarozumiałe.

Zadanie trzecie: Puszczanie baniek mydlanych, potrzebne będą: kubek, słomka, mikstura do puszczania baniek – przepis znajdziecie na stronie https://www.youtube.com/watch?v=5hwCjXFDu8k . Podczas zabawy każdy zastanawia się, czy nie powinien wydmuchać z siebie odrobiny zarozumiałości

Zadanie czwarte:

Karty pracy 6- latki str. 36-37, 5- latki str.28-29.

Pozdrawiam i do zobaczenia w środę.

Prace Marka

Prace Michała

Witajcie Słoneczka w poniedziałek 18.05.2020 r.

Tematyka tygodnia : Mama jest najważniejsza.

Cele tygodnia:

Wdrażanie do zdolności okazywania uczucia miłości i szacunku w stosunku do bliskich
Zacieśnianie więzi dzieci ze środowiskiem rodzinnym
Rozwijanie myślenia przyczynowo- skutkowego
Doskonalenie umiejętności odczytywania instrukcji opartych na znakach graficznych i prostych wyrazach
Doskonalenie umiejętności sprawnego posługiwania się pojęciami odnoszącymi się do orientacji przestrzennej, kierunkowej i cech wielkościowych.

Co oni robią? – zabawa w czytanie czasowników, układanie zdań (można wykorzystać zestaw obrazków z niebieskiej teczki nr 40(1), trzeba je rozciąć.

Dziecko rozsypuje przed sobą kartoniki z czasownikami (obrazkami do dołu). Losuje ze swojego zestawu jeden obrazek i czyta znajdujący się tam czasownik. Układa zdanie z tym czasownikiem.

Jak mama uratowała księżyc – słuchanie opowiadania, zabawy językowe i logiczne, karta pracy.

Rodzic wprowadza dziecko w temat tygodnia i zaprasza do wysłuchania opowiadania z książki „Nasza mama czarodziejka” Joanny Papuzińskiej. Opowiada, że książka opisuje niezwykłą mamę i będzie towarzyszyła przez cały tydzień.

Jak nasza mama zreperowała księżyc

Mama opowiadała potem, że obudziła się w nocy, bo księżyc świecił jej prosto w twarz. Wstała z łóżka, aby zasłonić okno. I wtedy usłyszała, że ktoś pochlipuje na dworze. Więc wyjrzała oknem, ciekawa, co tam się dzieje. I zobaczyła, że księżyc świeci na niebie z bardzo smutną miną, a po brodzie osłoniętej małą, białą chmurką, płyną mu łzy.

– Co ci się stało? – spytała nasza mama. – Dlaczego płaczesz?

– Buuuuu!… – rozpłakał się wtedy księżyc na cały głos – chciałem zobaczyć, jak wygląda z bliska wielkie miasto, spuściłem się na dół, zaczepiłem o wysoką wieżę i obtłukłem sobie rożek!

Księżyc odsłonił białą chmurkę i mama zobaczyła, że ma odtrącony dolny róg. Wyglądał zupełnie jak nadłamany rogalik.

– Co to będzie! – lamentował księżyc.

– Kiedy zrobię się znów okrągły, będę wyglądał jak plasterek sera nadgryziony przez myszy! Wszyscy mnie wyśmieją!

– Cicho – powiedziała mu mama.

– Cicho, bo pobudzisz dzieci. Chodź tu na balkon, połóż się na leżaku i poświeć mi, a ja spróbuję wymyślić jakąś radę na twoje zmartwienie.

Księżyc podpłynął do balkonu i ułożył się ostrożnie na leżaku. A mama założyła szlafrok, pantofle i poszła do kuchni. Cichutko wyciągnęła stolnicę, mąkę, jaja, śmietanę i zagniotła wielki kawał żółciutkiego ciasta.

Z tego ciasta ulepiła rożek, taki jakiego brakowało księżycowi.

– Siedź teraz spokojnie – powiedziała – to ci przyprawię ten twój nieszczęsny rożek.

Okleiła mama księżycowi brodę ciastem, równiutko i wylepiła taki sam rożek, jak ten, co się obtłukł. Potem wzięła jeszcze parę skórek pomarańczowych i skórkami, jak plastrem, przylepiła ciasto do księżyca.

– Gotowe! – powiedziała.

– Za kilka dni rożek ci przyrośnie i będziesz mógł te plasterki wyrzucić. Ale pamiętaj, na drugi raz nie bądź gapą, omijaj sterczące dachy i wysokie wieże. Przecież mogłeś się rozbić na kawałki!

Źródło: Joanna Papuzińska, „Nasza mama czarodziejka”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1982

Po wysłuchaniu opowiadania dziecko opowiada, co się wydarzyło, jak mama uratowała księżyc, jak mu pomogła.

Rodzic inicjuje zabawę „Co by było, gdyby…?”. Zaprasza dziecko do odpowiedzenia na pytanie: Co by było, gdyby mama nie pomogła księżycowi?. Zachęca dziecko do podawania wielu pomysłów, również żartobliwych.

Zadania dla 6- latków –karta pracy 34 i 35, dla 5 – latków 26 i 27.

Gdyby się Wam nudziło to proponuję zajrzeć na stronę www.kubus.pl/audiobooki, gdzie znajdziecie propozycje do słuchania dla młodszych i starszych dzieci.

Prace Kubusia Ś.

Witajcie Słoneczka w majowy piątek (15.05.2020)

Półki w bibliotece – wykonywanie obliczeń, łączenie książki z odpowiednią półką.

Rodzic układa na dywanie sześć półek (pasków papieru) z liczbami od 1 do 10. Półka z najwyższym numerem jest na górze, z najniższym – na dole. Dziecko otrzymuje książkę – sylwetę z zapisanym na nim zadaniem np. 9 – 1, 4 + 2, 7 + 3, 10 – 6, 0 + 3, 7 – 4, 6 + 3, 9 – 8. Zadaniem dziecka – bibliotekarza jest wykonanie działań i ułożenie książek na półkach oznaczonych właściwymi liczbami. Dziecko dokonuje obliczeń, manipulując patyczkami lub guzikami.

Podczas kolejnych powtórzeń oznaczenia półek i działania mogą się zmieniać.

Przygoda w bibliotece – słuchanie fragmentu opowiadania Doroty Smoleń, rozmowa na temat treści.

Zapraszam do wysłuchania fragmentu opowiadania, które jest skierowane do dzieci przedszkolnych, które niedługo pójdą do pierwszej klasy. Książka wprowadza przedszkolaków w tajemniczy świat szkoły, ułatwia adaptację. Bohaterem jest Jaś, uczeń pierwszej klasy, który lubi swoją szkołę i ma kilku kolegów, z którymi spędza czas. Pewnego razu w bibliotece zaczynają znikać litery.

Jaś Pierwszoklasista i połykacz liter

Moim ulubionym miejscem w szkole jest biblioteka – nasza pani bibliotekarka jest super, przeczytała chyba wszystkie książki, bo wie, o czym jest każda lektura! Zawsze poleci mi coś ciekawego do czytania. Pewnego dnia po lekcjach poszedłem do biblioteki i zobaczyłem, że pani Jola jest bardzo zmartwiona.

– Dziwne rzeczy się dzieją z książkami – powiedziała, gdy zapytałem, czemu jest smutna. – Jakby ktoś wymazywał z nich litery.

Pokazała mi „Koszmarnego Karolka” z pustymi stronami – rzeczywiście, wszystkie litery zniknęły!

– Ale jak to możliwe?

– Nie mam pojęcia – westchnęła pani Jola.

– Wczoraj znalazłam trzy egzemplarze z tyłu za regałami na podłodze, dziś rano leżały tam kolejne dwa.

Dziwna sprawa. Dlaczego ktoś wymazuje litery z książek? I kiedy to robi? Zamyślony wróciłem do świetlicy.

– Chłopaki, jest sprawa do wyjaśnienia.

– Zagadka?

– Tajemnica?

– Trzeba przeprowadzić śledztwo.

Szybko opowiedziałem im, czego się dowiedziałem w bibliotece. Chłopaki nie mogli uwierzyć.

– Bujasz.

– Po co ktoś miałby wymazywać litery z kartek książki?

– Właśnie to musimy ustalić.

Następnego dnia były wywiadówki, po południu w szkole było dużo ludzi i zamieszania. Nikt nie zauważył, gdy bliźniacy wzięli z dyżurki klucz do biblioteki. Drzwi zaskrzypiały cicho, gdy wchodziliśmy. W bibliotece było ciemno, nie chcieliśmy zapalać światła, żeby nie spłoszyć intruza. Schowaliśmy się za biurkiem pani bibliotekarki, skąd mieliśmy widok na drzwi. Przez dłuższą chwilę nic się nie działo. Potem Michał zaczął się kręcić.

– Kiedy on przyjdzie?
– Skąd mam wiedzieć?
– A jak będzie silniejszy od nas?
– Przecież nas jest czterech, damy mu radę.
– No racja.

Dalej nic się nie działo. Nagle coś chrapnęło tuż obok. Zerwaliśmy się przerażeni. Zaspany Piotrek ziewnął i wzruszył ramionami.

– No co? Nie wyspałem się dzisiaj, a tu tak cicho, ciemno, ciepło…

Siedzieliśmy tak jeszcze chwilę, a czas ciągnął się jak guma do żucia. Nagle usłyszeliśmy jakiś szelest dobiegający zza regałów, z samego końca biblioteki. Podkradliśmy się tam po cichu. Ktoś tam był, szeleścił i mlaskał w ciemności.

– Mmmm… Mmmm… Mniam…

Na trzy, cztery zapaliliśmy latarki.

W kącie siedział bardzo wystraszony, mrużący oczy stwór – wyglądał jak owłosiona piłka, a w rozdziawionej z zaskoczenia paszczy widniały dwa rzędy ostrych białych zębów. Na jednym z nich wisiało czarne kółko. W chudych łapkach dziwne stworzenie trzymało „Baśnie” Andersena otwarte na stronie, która do połowy była pusta. Też byłem zaskoczony, i chyba nie mniej wystraszony niż ten dziwny potwór, ale na szczęście nie byłem tu sam.

– Kim jesteś? Co tu robisz? – zapytałem ostro, biorąc się pod boki.

– Eee… – stwór nerwowo przełknął ślinę, nie spuszczając z nas wzroku. – Jestem Połykacz Liter. Niedawno się tu przeprowadziłem…

– Tu? Do biblioteki?

– No tak, to najlepsze miejsce na świecie. Pełno jedzenia… Tyle słodkich samogłosek, wytrawnych spółgłosek i jeszcze te pyszne chrupiące ogonki… – Połykaczowi Liter głośno się odbiło.

– Ale to są książki! Jak zjesz wszystkie litery, to nie będziemy mieli czego czytać!

– To nie możecie grać w gry na komputerze albo na komórkach? – zdziwił się Połykacz Liter, dłubiąc w zębach. – Po co wam książki?

Popatrzyliśmy na siebie zdumieni. Co za pytanie!

– Z książek można się dużo nauczyć – powiedział Paweł.

– Czytanie jest bardzo przyjemne – dodał Łukasz.

– Chcę zostać pisarzem, ale najpierw muszę dużo przeczytać, żeby wiedzieć, o czym pisali inni – dodał Piotrek.

– W każdym razie nie zgadzamy się, żebyś zjadał litery z naszych książek, koniec i kropka! – podsumowałem stanowczo.

Połykacz Liter popatrzył na nas zasmucony.

– To co ja będę jadł?

– Możemy przynosić ci kanapki – zaproponował Łukasz.

Stworzenie przewróciło oczami.

– Przecież powiedziałem, że jestem Połykaczem Liter, a nie kanapek!

– A może… – zaczął Paweł.

– Owoce, warzywa, nabiał, mięso… odpadają – przerwał mu Połykacz Liter, rozglądając się dokoła – tylko litery, żywię się literami. Przecież nie skażecie na śmierć głodową biednego małego Połykacza? – spojrzał na nas oczami jak kot ze „Shreka”.

Westchnęliśmy ciężko.

No pewnie, książki książkami, ale gość musi coś jeść.

– Wiem! – krzyknął nagle Łukasz. – Jesz po prostu litery, tak? Nie muszą to być litery z książek. Byle były litery?

– No taa, przecież mówiłem – odparł niewyraźnie Połykacz Liter, ruszając szczękami.

Zabrałem mu Andersena, zanim zdążył zjeść następną stronę.

Słuchajcie – gorączkował się Łukasz. – Mam świetny pomysł! Będziemy mu przynosić stare gazety i gazetki reklamowe!

– Doskonały plan! – pokiwali głowami chłopcy.

– Pasuje Ci? – spytałem Połykacza Liter.

– Pewnie, byle dużo i często.

– Ale obiecujesz, że nie będziesz już zjadał liter z książek?

– No jak umowa, to umowa! – nadął się Połykacz Liter.

Od tej pory codziennie przynosimy mu starą prasę i reklamowe gazetki. Czyste kartki odnosimy do świetlicy i rysujemy na nich. Pani bibliotekarka odetchnęła z ulgą, bo litery przestały znikać z książek, choć nie powiedzieliśmy jej o Połykaczu Liter, tak na wszelki wypadek. Mogłaby się obawiać, że złamie umowę, bo nadal mieszka w szkole – przeprowadził się do magazynku przy sali gimnastycznej, na szczęście daleko od biblioteki. Kiedyś Michał przyniósł mu stare zeszyty i okazało się, że Połykacz Liter jeszcze nigdy nie próbował ręcznie pisanych liter. Bardzo mu przypadły do gustu, mówi, że czuje w nich głębię smaku – widać, że nigdy nie pił atramentu. Zatem bliźniacy często przynoszą mu swoje dzienniczki, a on wyjada z nich uwagi nauczycieli.

Źródło: Dorota Smoleń, – „Jaś Pierwszoklasista i połykacz liter”, Centrum Edukacyjne „Bliżej przedszkola”.

Rodzic pyta: Kto był bohaterem opowiadania? Gdzie dzieje się akcja książki? Jakie zdarzenia miały miejsce w bibliotece? Kto postanawia pomóc pani Joli bibliotekarce i w jaki sposób? Jak zakończyło się śledztwo dzieci? Kto zjadał literki z książek? W jaki sposób dzieci uratowały książki z biblioteki? Co czuł Połykacz Liter, zjadając literki pisane przez ludzi?.

Zapraszam teraz chętne dzieci do kaligrafowania liter – prezentu dla Połykacza Liter. Dzieci zapisują znane litery oraz wyrazy na kartce papieru , w zeszycie. Pochwalcie się , jak Wam wyszło.

Na zakończenie zestaw ćwiczeń gimnastycznych ten sam co we wtorek:

https://www.youtube.com/watch?v=OhhjWolQkj4

Miłego weekendu! Pani Beata.

Prace Marka

Witam wszystkie Słoneczka w czwartek 14 maja

Od poniedziałku mówimy o książkach, rozwiązujemy zagadki na temat bajek itd. Chwalicie się swoimi ulubionymi książkami. Mówiąc o książkach nie sposób zapomnieć o takim cudownym, tajemniczym, ciekawym miejscu…. W jego świat przeniesie Was bajka, którą możecie wysłuchać klikając w link:

https://www.youtube.com/watch?v=AXZDqtA2LgA

Odpowiedzcie na pytania:

– gdzie wybrała się z mamą Kicia Kocia i dlaczego?
– co to za miejsce ?
– co można robić w bibliotece?
– czy chciałbyś zostać czytelnikiem jak Kicia Kocia?
– co trzeba zrobić , by zostać czytelnikiem?- a może już jesteś zapisany do biblioteki?
– jak należy obchodzić się z książką?

Zadania z książkami w roli głównej:

Karty pracy 5- latka str. 18 i 19
Karty pracy 6- latka str. 24 i 25

Prace Michała

Prace i zabawy Julki

Prace Kuby K.

Dzień dobry Słoneczka w środę 13.05.2020 r.

Moja ulubiona książka – swobodne rozmowy.

Proszę opowiedz rodzicowi o swojej ulubionej książce lub książkach, podaj ich tytuły, imię głównego bohatera, najciekawszą przygodę, może potrafisz podać nazwisko autora.

Zachęcam Was do powtórzenia piosenki ,,Kraina czarów”- link i tekst piosenki w poniedziałkowych zajęciach.

A teraz weźcie swoje książki i wykonajcie zadania:

6- latki zadanie ze str. 22 , dla chętnych dzieci zadanie ze str.23

5-latki zadania ze str.16 i 17

Po pracy przy biurku trzeba się troszkę poruszać.

Bajkowa Olimpiada Sportowa – rozegranie konkurencji sportowych związanych z postaciami bajkowymi.

Przykładowe konkurencje:

– konkurencja tygryska – skoki wzwyż – moczenie palca w farbie, podskakiwanie i odbicie śladu na zawieszonej tablicy;

– konkurencja zajączka – skoki w workach;

– konkurencja świnek – przenoszenie kamieni na budowę na czas.

A teraz zapraszam do wykonania zadań z tzw. ,,Wyprawek” (teczek)

6- latki ,,Karty obrazkowe do zabawy w rymy” nr 19(1)19(2), wytnijcie obrazki , starajcie się dobrać w pary obrazki, które się rymują np. koń- słoń
5 – latki ,,Mozaikowe układanki” nr 39- wypchnijcie wszystkie trójkąty, spróbujcie ułożyć takie same wzory jak poniżej , a może macie własny pomysł na wzór z trójkątów.

Na zakończenie zajęć jeśli macie ochotę możecie wykonać zakładkę do książki, mam dwie propozycje, wybór należy do Was. Pochwalcie się jak Wam wyszło.

https://www.youtube.com/watch?v=dfjZV8ezNhw

https://www.youtube.com/watch?v=ZNWqouU5BYw

Prace Michała

Prace Kubusia

Prace Marka

Prace Michała

Dzień dobry Kochane Słoneczka we wtorek 12.05.2020r.

Zapraszam Was do gimnastyki na początek naszego spotkania, potrzebna będzie zgrzewka wody mineralnej (niegazowanej) i dostęp do Internetu.

https://www.youtube.com/watch?v=OhhjWolQkj4

Koniki – ćwiczenia usprawniające motorykę narządów mowy (warg, języka), ćwiczenia ortofoniczne.

Do ćwiczeń potrzebne będzie lusterko, aby dziecko samo kontrolowało prawidłowość wykonywania ćwiczeń. Dziecko wykonuje ćwiczenia:

– parskanie – wprawianie ust w drganie

– gwizdanie parę razy na jednym tonie

– kląskanie językiem

– ściąganie warg do „u” i cmokanie

– wydawanie komend kierowanych do koników: wio – do ruszania, prr – do zatrzymania, (można także zastosować dodatkowe komendy: hetta – w prawo, wiśta – w lewo, nazad – do tyłu)

– powtarzanie dźwięków związanych z poruszaniem się konia: pa-ta-taj, człap-człap

– stukot kopyt o bruk: stuk-puk, stuk-puk

– naśladowanie rżenia: ihaa, ihaa

Ćwiczenia słuchu fonematycznego: dla dzieci 6-letnich karty pracy str.20-21.

Dzieci 5 – letnie w ,,Wyprawce 5-latka” karta pracy 26- ,,Paluszkowy teatrzyk- będzie potrzebny klej do wykonania postaci z bajek. Po wykonaniu paluszkowych postaci zachęcam do zabawy w teatr, pamiętacie, jak bawiliśmy się w przedszkolu, co było nam potrzebne do odgrywania roli. Karta 27 ,,Kopciuszek”- WYPYCHANKA. Po wypchnięciu części bajki ułóż obrazki po kolei , naklej na większych kartkach, poproś mamę aby zszyła je zszywaczem. Powstanie książeczka, spróbuj ją opowiedzieć własnymi słowami.

Dla chętnych dzieci – zapoznanie z literą Ź,ź na podstawie wyrazu źrebak. „Źrebak”

Źrebak szybko biega,
źrebak szybko skacze,
źrebak jest wesoły
i nigdy nie płacze.
Hej dzieciaki, hej dzieciaki,
pohasajcie jak źrebaki.
Lepiej biegać, lepiej skakać
niźli w kącie siedzieć, płakać.

6- latki str. 84 – karty pracy

5- latki karty pracy str.61

Prace Marka

Prace Julki

Dzień dobry Słoneczka w poniedziałek 11 maja 2020 roku.

Tematyka tygodnia: Czyta duży, słucha mały, bo świat bajek jest wspaniały.

Cele:

Poznaje zasady korzystania z książek
Rozwiązuje zagadki na temat bajkowych postaci
Zna i wyjaśnia przysłowie: ,,Dom bez książek to dom bez okien”
wciela się w role, mówi o swoich odczuciach

Na początek zapraszam Was do rozwiązania zagadek:

Zwierzę słynne po wsze czasy

Z tego, że nosi obcasy.

(Kot w butach)

Żona elfa, wcześniej kreta,

Kieszonkowa to kobieta,

Nie większa od naparsteczka.

A jej imię…

(Calineczka)

Domek w głodnych buziach znika,

Bo to chatka jest z piernika

Jej mieszkanka tym się chlubi,

Że ogromnie dzieci lubi.

(Baba-Jaga)

Nie ma schodów, ni drabiny,

Tylko warkocz zamiast liny

I pod wieżą wąska ścieżka.

Kto na szczycie wieży mieszka?

(Roszpunka)

Mama kaczka aż się zlękła

Bo skorupka nagle pękła

I pokraka wyszła z jajka.

Czy już wiesz, jaka to bajka?

(Brzydkie kaczątko)

Przez las ciemny wiedzie ścieżka,

babcia na jej końcu mieszka.

W lesie czeka zwierzę złe.

Kim ja jestem? Ktoś już wie?

(Czerwony Kapturek)

Ta bezsenność jest paskudna,

miękkość poduch, pierzyn – złudna,

bo mnie wciąż coś w plecy gniecie.

Kim ja jestem? Czy już wiecie?

(Księżniczka na ziarnku grochu)

Rodzic chwali dziecko za rozwiązanie zagadek i zaprasza do wykonania zadań w „Kartach pracy” – 6-latki str.18, 5-latki str.14,15.

Dom bez książek to dom bez okien – słuchanie opowiadania R. Piątkowskiej, poznanie i wyjaśnienie znaczenia przysłowia, poznawanie różnego rodzaju książek.

Zaproś dziecko do wysłuchania opowiadania.

Dom bez książek to dom bez okien

Paweł kręcił się po bibliotece, oglądając grzbiety stojących na półkach książek. Wreszcie znalazł to, czego szukał: książkę o przygodach pirata Rabarbara. Pod pachą trzymał już atlas grzybów, żeby sprawdzić, jak nazywa się to dziwne żółte coś, co wyrosło w ogrodzie pod krzakiem. Właśnie zastanawiał się, co by tu jeszcze wypożyczyć, gdy nagle na ścianie pomiędzy regałami zobaczył duży plakat. Dom bez książek to dom bez okien – przeczytał i obejrzał narysowany pod spodem całkiem ładny domek z czerwonym dachem. Z komina wydobywał się obłoczek dymu, a na progu siedział łaciaty kot. Niby wszystko było jak trzeba, tylko że ten dom, zamiast okien miał książki. Paweł podszedł bliżej, chciał odczytać tytuły, ale literki były zbyt małe i trochę zamazane. Zobaczył tylko, że na jednej okładce narysowany był słoń, a na innych Eskimos, rakieta kosmiczna i stonoga.

– Dziwne, bardzo dziwne – mruknął Paweł. – Co to za cudaczny dom? W oknach, które nie są oknami, tylko

książkami, siedzi słoń z Eskimosem, a tam, gdzie powinny być firanki, leci rakieta ze stonogą.

Ten plakat nie dawał mu spokoju. Może kto inny wzruszyłby ramionami i po pięciu minutach już by o tym nie pamiętał, ale nie Paweł. On myślał o plakacie przez całą drogę do domu i nic mu się nie zgadzało. Dlatego kiedy mama otworzyła mu drzwi, zamiast „Dzień dobry” usłyszała:

– Mamo, czy jak ktoś nie ma w domu żadnej książki, to nie może mieć ani jednego okna? I czy to działa też w drugą stroną? To znaczy, jak ktoś ma pełne półki książek, to ma mnóstwo okien albo nawet całe ściany ze szkła?

Mama zaniemówiła z wrażenia, potem potarła sobie ręką czoło i spytała:

– Pawełku, o co ci chodzi?

Chwilę trwało, zanim Paweł opowiedział mamie o bibliotece, plakacie z domkiem i tym napisie o oknach i książkach.

– Dom bez książek to dom bez okien, tak to brzmiało, prawda? – spytała mama, a Paweł pokiwał głową. – To jest przysłowie i warto je zapamiętać. Bo widzisz, tu nie chodzi o te zwyczajne okna z szybami i firankami – powiedziała z uśmiechem. – Rzecz w tym, że każda książka otwiera przed nami takie niewidzialne, tajemnicze okno. Czytając, możemy przez nie spojrzeć i zobaczymy wielkie góry, sztorm na oceanie, albo norkę kreta i małpę w zoo. Rozumiesz?

– Chyba tak… – Paweł nie wyglądał na przekonanego.

– Zobacz. – Mama podeszła do okna i odsłoniła je. – Przez nasze zwyczajne okno widać dwa drzewa, piekarnię na rogu i przystanek autobusowy. A teraz otworzę dla ciebie całkiem inne okno. Musisz tylko zamknąć oczy i uważnie słuchać.

Paweł usiadł wygodnie, zacisnął powieki i czekał. Przez chwilę nic się nie działo, potem usłyszał szelest kartek i mama zaczęła czytać:

– W buszu rośliny rosną, jak im się podoba. Mają wszystkie możliwe odcienie zieleni i każdego dnia jest ich jakby więcej. Plączą się ze sobą, ale nikt o to nie dba. Konary drzew splatają się i tworzą wielkie, zielone parasole, przez które nie prześwituje ani kawałek nieba. Powietrze przypomina gorący, wilgotny koc. Grzyby o śliskich kapeluszach czają się w cieniu, inne, dziwnie piękne, przywierają do grubych pni drzew. W gęstwinie rozlegają się szmery, piski i łopoty. Jest duszno i upalnie. Busz oddycha z trudem i pachnie trochę fiołkami, a trochę gnijącymi liśćmi. Mama przerwała, a Paweł jeszcze przez chwilę wyraźnie czuł ten dziwny zapach. Chciało mu się pić, jakby w pokoju zrobiło się nagle parno i gorąco. Pod powiekami naprawdę widział ten busz. Otworzył oczy, dopiero gdy mama zamknęła niewidzialne okno i odłożyła książkę na stół.

– Teraz już wiesz o jakich oknach mówi to przysłowie, prawda? – uśmiechnęła się. – Mamy ich w domu bardzo dużo. Na szczęście nie trzeba ich myć, wystarczy od czasu do czasu wytrzeć z kurzu.

Pawłowi bardzo spodobała się historia o dziwnych oknach, które zamiast szyb i firanek mają kartki i kolorowe okładki. Od tej pory całkiem inaczej patrzył na półkę z książkami w swoim pokoju.

A wieczorem, kiedy usadowił się wygodnie w łóżku i otworzył książkę o piracie Rabarbarze, poczuł się, jakby uchylał tajemnicze okno. Mógł się dowiedzieć, jak ten pogromca sztormów i tajfunów, a jednocześnie wielki amator grochówki, walczył ze złośliwymi rekinami. Widział pirata z fajką w zębach i beczką rumu pod pachą wędrującego po bezludnej wyspie. Potem z wypiekami na twarzy czytał, jak Rabarbar, pływając pod żaglami w kwiatki, na pokładzie „Nieustraszonego Krwawego Mściciela” opłynął świat. A kiedy nocą ucichł wiatr i żaglowiec kołysał się łagodnie na fali, zasnęli obaj. Pirat chrapał w marynarskiej koi, a Paweł we własnym łóżku.

Źródło: Renata Piątkowska, „Mądra głowa zna przysłowia”, Wydawnictwo BIS, Warszawa

Porozmawiaj z dzieckiem: O kim było opowiadanie? Gdzie przebywał Paweł? Jakie książki wypożyczył? (książkę o piracie, atlas grzybów) Co zobaczył w bibliotece? Jak wyglądał plakat? Jaki napis był na nim umieszczony? Kto wyjaśnił jego znaczenie? Co znaczy przysłowie „Dom bez książek to dom bez okien”? Jak mama wyjaśniła treść przysłowia? (każda książka otwiera przed nami niewidzialne, tajemnicze okno, czytając możemy przez nie spojrzeć, i zobaczyć to, o czym mowa w książce, przeżyć przygody, jakby się tam było naprawdę) Jak czuł się Paweł, kiedy mama skończyła czytać? (wydawało mu się, że jest w opisanym w książce miejscu, widział busz, nawet poczuł gorące, parne powietrze).

Czy wy macie takie dziwne okna, które zamiast szyb i firanek mają kartki i kolorowe okładki?.

6-latki wykonują zadania z karty pracy nr 19.

Posłuchajcie piosenki , która będzie nam towarzyszyć w tym tygodniu, spróbujcie się jej nauczyć :

https://www.youtube.com/watch?v=smov5h3LiXo

A oto tekst piosenki:

Jest taka baśniowa kraina, gdzie żyją z bajek postacie.

Tam Czerwonego Kapturka lub Kota w butach spotkacie.

Tam bez bucika Kopciuszek po schodach pałacu biegnie,

a trójka przemiłych wróżek ratuje Śpiącą Królewnę.

Musi ją tylko odnaleźć i czarodziejskie znać słowa.

Dobrze być w takiej krainie,

lecz dobrze też w naszym świecie,

bawić się, uczyć i marzyć, zawsze, gdy tylko zechcecie,

bawić się, uczyć i marzyć, zawsze, gdy tylko zechcecie.

A na koniec zapraszam do zabawy muzycznej ,,Dźwięki wysokie i niskie” znajdziecie ją w tym linku:

Praca Julki

Dzień dobry Słoneczka w majowy piątek.

Zapraszam Was do rozwiązywania zagadek słownych na temat różnych zawodów.

Informatyk

Gdy komputer się zawiesi, zatnie lub zepsuje, ten pan szybko go naprawi i zaprogramuje.

Pisarz

Jest ktoś, kto potrafi pisać piękne zdania i tworzyć z nich książki lub opowiadania.

Dziennikarz

Jeździ w różne miejsca, często podróżuje. Ważne informacje ludziom przekazuje.

Weterynarz

W białym fartuchu ze słuchawkami. Zajmuje się fachowo chorymi zwierzętami.

Ratownik

Na plaży lub basenie wszystkich obserwuje. Bezpieczeństwa w wodzie uważnie pilnuje.

Kontroler

W autobusie i tramwaju podchodzi na chwilę. Sprawdza czy pasażerowie mają ważny bilet.

Pogodynka

Miła pani na ekranie, mapy pokazuje co dzień. Na nich jest namalowane, co słychać w pogodzie.

Aktor

Spotkasz go w niezwykłym miejscu, gdzie jest scena i kurtyna.

Gdy podniosą ją do góry, on swój występ już zaczyna.

Sprzątaczka

Jej praca potrzebna zawsze jest i wszędzie. Gdzie będzie pracować, tam i czysto będzie.

Kelner

Gościom w restauracji karty dań rozdaje. Potem zamówione potrawy podaje.

Fryzjer

Z pomocą nożyczek, szczotki i grzebienia, wygląd naszych włosów czaruje i zmienia.

Piłkarz

Zawód bardzo popularny, marzy o nim każdy chłopak. Lecz, niektórzy tylko mogą całe życie piłkę kopać.

Kierowca

Gdy miejski autobus przejeżdża ulicą, możesz go zobaczyć – jest za kierownicą

Krawcowa

Chcąc pięknie wyglądać, panowie i panie, szyją sobie u niej, na miarę ubranie.

Strażacy

Przyjeżdżają szybko, stawiają drabinę. Zawsze dzielnie walczą z pożarem i dymem.

Górnik

Przez cały rok ciężko pod ziemią pracuje. Na początku grudnia Barbórkę świętuje.

Piekarz

Świeżutkie pieczywo w sklepie jest od rana. Jak myślisz, kto w nocy piecze je dla nas?

Aptekarz

Miły pan lub pani za ladą w aptece, sprzedaje ludziom leki na receptę.

Kwiaciarka

Na placu lub rynku siedzi sobie pani. Przed nią stoją kosze z pięknymi kwiatami.

Listonosz

Chodzi z dużą torbą, trudne ma zadanie. Zajmuje się co dzień listów doręczaniem.

Sprzedawca

Gdy wejdziesz do sklepu, ta miła osoba, spyta, co chcesz kupić i wszystko ci poda.

Policjanci

Gdy na skrzyżowaniu światła się zepsują, w białych rękawiczkach ruchem aut kierują.

Pięknie rozwiązaliście zagadki, zmęczyliście główki to teraz zapraszam Was do ćwiczeń gimnastycznych, których opis znajdziecie w zajęciach wtorkowych.

Dla chętnych dzieci:

Zapoznanie z literą ,,Ć,ć” karty pracy 6- latki str. 85, 5- latki – karty pracy str. 62
Jestem architektem, projektuję swój wymarzony dom – rysowanie domów.

Na arkuszu szarego papieru dzieci rysują ulice. Wycinają swój dom i naklejają wzdłuż wybranej ulicy. Dorysowują drzewa, przejścia dla pieszych itp. Tworzą osiedle wymarzonych domów. Mogą wymyślić nazwę dla swojego osiedla np. Osiedle Wymarzone. Mogą użyć również klocki, samochodziki i w ten sposób powstanie makieta. Wy wybieracie , to ma być Wasz projekt.

Jak projektant projektuje, tak modelka pokazuje – projektowanie strojów.

Wykorzystajcie strony z gazet z ilustracjami ubrań, katalogi mody, wydruki ze sklepów wysyłkowych itp. oraz nożyczki i kartki z bloku rysunkowego. Zapraszam Was do zabawy w projektantów. Waszym zadaniem będzie wybrać i wyciąć z przygotowanych ilustracji elementy strojów i zaprojektować własną kreację damską lub męską, a następnie przykleić swój projekt na kartce z bloku. Brakujące elementy, np. dłonie postaci czy głowę, można dorysować lub również wyciąć z gotowych ilustracji.

Życzę Wam dobrej zabawy, ciekawych pomysłów i udanego weekendu. Dziękuję Wam i Rodzicom za Waszą ciężką pracę i owoce tej ciężkiej pracy. Zachęcam wszystkie Słoneczka do przysyłania prac na grupową pocztę . Pojawił się problem, macie jakieś pytania….. to zapraszam do kontaktu ze mną.

Do zobaczenia w poniedziałek.

Pani Beata

Zadania Julki

Prace Kuby K.

Witajcie Słoneczka w majowy czwartek 07.05.2020r.

Dzisiaj porozmawiamy o książkach i osobach, które przyczyniają się do ich powstania. Zapraszam Was do obejrzenia filmiku, który Wam to wszystko przybliży.

https://www.youtube.com/watch?v=icdV3QZb10Q

Porozmawiajcie proszę z dzieckiem, żeby spróbowało wymienić etapy powstawania książki oraz nazwy osób zawodowo związanych z tym procesem.

Skoro już wiemy jak powstaje książka i poznaliśmy zawody związane z jej powstawaniem, to chciałabym się z Wami wybrać na zakupy do księgarni, a więc miejsca, gdzie je się kupuje.

Oto pierwsza zabawa w księgarni, będą potrzebne 2 sznurki (wstążki itp.) oraz książeczki, które macie w domu:

Rodzic zaprasza dziecko do układania książek na półkach w księgarni. Na podłodze rozkłada dwie linie ze sznurka – półki. Na pierwszej półeczce stawia kartonik z cyfrą 10, mówiąc, że tyle książek trzeba ułożyć na półce. Dziecko kładzie swoje książki, mówiąc: Kładę pierwszą, Kładę drugą i tak kolejno aż do 10. Na drugiej półce rodzic stawia kartonik z dowolną cyfra mniejszą od 10. Dziecko uzupełnia ją książkami. Następnie porównuje liczbę książek, określa, gdzie jest więcej, gdzie mniej i o ile.

Rodzic zaprasza dziecko do „wizyty w księgarni” i kupowania książek, będą potrzebne monety, nasze z teczek zostały wykorzystane w przedszkolu. Wybiera jedną książkę i podaje jej cenę, np. 9 zł. Dziecko ze swoich monet wybiera te, których suma wyniesie 9. Układa je przed sobą i kolejno wymienia, jakie monety wybrało. Potem rodzic podnosi dwie książki i mówi, że każda z nich kosztuje po 5 zł. Pyta: Ile razem kosztują dwie książki?. Dziecko sumuje ceny i wybierają potrzebne monety. Możecie się z dzieckiem zamienić rolami.

Zabawa druga:

Rodzic rozkłada na dywanie 4 kolorowe krążki lub coś podobnego, które będą pełniły rolę portfeli. Wkłada do każdego inną liczbę złotówek. Zadaniem dziecka jest wskazać, w którym portfelu jest najwięcej pieniędzy, a w którym – najmniej. Następnie rodzic wybiera kolejną książkę i podaje jej cenę, np. 8 zł. Dziecko wskazuje portfel, w którym jest wystarczająco dużo pieniędzy, żeby można było kupić tę książkę, i formułuje wypowiedzi typu: W czerwonym portfelu jest 8 zł. – można za to kupić książkę. W zielonym portfelu jest 10 złotych, kupimy książkę i zostanie nam 2 zł. W żółtym portfelu są 4 złote. Nie możemy kupić książki za 8 zł, bo zabraknie nam 4 zł.

Kontynuacja zabaw monetami karty pracy str. 32 i 33

5- latki karty pracy str. 69

Dla chętnych:

Zachęcam Was do zrobienia swojej własnej książki, poczujcie się pisarzami, ilustratorami, introligatorami itd. Pochwalcie się swoimi książkami. Życzę udanej zabawy.

Jeśli nie macie ochoty na zrobienie książki to poczytajcie razem z dzieckiem jego ulubioną książkę. Przyślijcie fotki. Pozdrawiam Was cieplutko.

Prace Julki

Prace Michała

Dzień dobry Słoneczka. 06.05.2020

Zegarmistrz – ćwiczenia percepcji słuchowej.

Porozmawiaj z dzieckiem na temat zawodu zegarmistrza, dlaczego potrzebne są zegarki. Rodzic wyjaśnia, że zawód zegarmistrza był popularny dawniej, kiedy używane były zegary i zegarki mechaniczne. Dzisiaj zegarmistrzów jest niewielu. Pokaż dziecku budzik, nakręć go tak, aby mogło usłyszeć jego dźwięk. Nakręć budzik, tak aby uruchomił się za kilkadziesiąt sekund i schowaj go w wybranym miejscu w domu, tak aby dziecko nie widziało gdzie. Gdy usłyszy dźwięk, jego zadaniem jest zlokalizowanie budzika. Zabawę powtarzamy kilka razy. Przy ustawianiu budzika dziecko może spróbować odczytać godzinę.

Gdy zawody wybieramy, długo się zastanawiamy – wprowadzenie wiadomości na temat rodzajów zawodów, karta pracy.

Zapraszam do wysłuchania wiersza:

Praca leśniczego

Leśniczy często chodzi po lesie.

Zawsze zwierzętom swą pomoc niesie.

Zna każdą ścieżkę krzewy i drzewa,

rozpozna ptaka, który zaśpiewa.

Można go nazwać strażnikiem lasu.

Spędza w nim dużo swojego czasu.

Razem z gajowym sprawdza, jak drwale,

ścinają w lesie drzewa wytrwale.

Rozumie, o czym las ciągle śpiewa.

Patrzy, jak tańczą liście na drzewach.

Powtarza głośno – szanuj przyrodę ja ci w tym zawsze chętnie pomogę.

Bożena Forma

Poproś dziecko aby opowiedziało treść wiersza, wskazało czynności związane z tymi zawodami oraz środowiska przyrodniczego. Przekaż informacje na temat istnienia różnych grup zawodów różniących się środowiskiem pracy i jej specyfiką, wykorzystywanymi narzędziami, typowymi czynnościami. Dzielimy zawody na pięć grup:

– zawody, w których człowiek pracuje z przyrodą i dla przyrody,

– zawody techniczne, w których głównym, przedmiotem pracy są obiekty techniczne (maszyny, mechanizmy i urządzenia),

– zawody, w których ludzie pracują w bezpośrednim kontakcie z innymi ludźmi, zajmują się wychowaniem, edukacją, obsługą klienta, obsługą medyczną itp.,

– zawody związane z opracowaniem dokumentów, biurowością, pracą z tekstami, gdzie przedmiotem pracy są także liczby oraz informacje,

– zawody artystyczne, związane z twórczością muzyczną, literacką, aktorsko-sceniczną itp.

Przedszkolak ogląda ilustracje na karcie pracy nr 30 i 31 i nazywa przedstawione tam zawody. Wkleja brakujące podpisy z nazwami zawodów. W kolejnym ćwiczeniu czyta wypowiedzi postaci zamieszczone w dymkach. Rodzic wymienia nazwę zawodu z karty pracy, a dziecko czyta słowa, które wypowiada odpowiednia osoba. Po przeczytaniu wszystkich wypowiedzi łączy dymki z właściwymi postaciami.

Zabawa logorytmiczna

Panie pilocie! Panie pilocie! Dziura w samolocie!

Dziękuję! Jak wyląduję, to ją zaceruję!

Podczas recytowania drugiego wersu robi przysiad.

Powtarzając rymowankę, dziecko rysuje kontury samolotu w liniaturze, każdy samolot koloruje na inny kolor.

5- latki wykonują zadania kart pracy nr 24-25. Jeśli pamiętacie numery alarmowe to wpiszcie je obok właściwego pojazdu.

Prace Poli

Prace Marka

Prace Julki

Witam Słoneczka w majowy wtorek.

Zapraszam Was do zabawy z centymetrem krawieckim.

Mierzy w szerz, mierzy wzdłuż i sukienkę szyje już – zabawy z centymetrem krawieckim.

Rodzic pokazuje dziecku centymetr krawiecki. Porozmawiajcie, do czego służy, jak wygląda, jak odczytać na nim długość. Pobawcie się w mierzenie i odczytywanie pomiarów np. ile masz w biodrach, pasie, jaką długość ma stół itp. Poproś by dziecko spróbowało zapisać wyniki pomiaru na kartce.

Zobacz film o pracy krawcowej

https://www.youtube.com/watch?v=xVHqlM5TZYg

W pracowni krawcowej – co robi krawcowa, ćwiczenia słownikowe oparte na prawidłowym stosowaniu czasowników- na podstawie obejrzanego filmu.

Ćwiczenia słuchu fonematycznego:

Rodzic wypowiada głoskami wyrazy, a zadaniem dziecka jest odnaleźć wśród rozłożonych przedmiotów te, których nazwę wypowiada: n-o-ż-y-cz-k-i, c-e-n-t-y-m-e-t-r, ż-e-l-a-z-k-o, i-g-ł-a.

Ćwiczenia w czytaniu, pisaniu po śladzie – karta pracy str. 28 i 29, 5- latki str.22 i 23.

Ćwiczenia gimnastyczne:

„Malarz” – zabawa z elementami ćwiczeń rozmachowych.

Ja jestem malarzem, obrazy maluję,

Gdy będą gotowe tobie podaruję.

Wszyscy też pracujmy chętnie i wesoło!